TRANSKRYPCJA VIDEO
Etyka Zbrodni
Dziewczynka która znała swoje przeznaczenie?
Opis wygenerowany przez Skrybot
Dla tego filmu nie wygenerowano opisu.
Transkrypcja wygenerowana przez Skrybot
Cześć, witam was serdecznie w kolejnym już materiale na kanale. Ta historia zatrzymała mnie raz, później kolejny i w sumie nie mogłem przestać o tym myśleć. Wracałem do niej kilkukrotnie, nawet teraz będąc przeziębionym, postanawiam nagrać dla was materiał, którym dzielę się z wami. Co myślicie o tej sprawie? Katie Hobbs nie miała łatwego dzieciństwa, w wieku 8 lat dochodzi do rozstania jej rodziców. Rozstanie rodziców prawie nigdy nie jest łatwe dla dzieci. Dziecko przeważnie chce, aby rodzice byli razem. Jednak wcale nie musi być to doświadczenie traumatyczne. Dużo zależy od tego, w jaki sposób rodzice zachowują się przed i po rozstaniu. Przede wszystkim od tego, czy nie wciągają dziecka w swój konflikt.
Jedną z najciskich spraw, które zauważyłem, jedną z najtrudniejszych dla dziecka form zachowania rodzica po rozstaniu z matką lub ojcem jest oczernianie byłego partnera. Czasami przyjmuje ono formę straszenia drugim rodzicem. Powoduje tu u dziecka konflikt lojalności. Dziecko jest przecież emocjonalnie związane zarówno z matką, jak i z ojcem. Co więcej, negatywny obraz bliskiej osoby dziecku może wpływać również na trudności z samoakceptacją i poczuciem własnej wartości. Katie była oczkiem w głowie ojca, córeczka tatusia. Dlatego to rozstanie było dla niej jeszcze trudniejsze, ponieważ prawa do opieki posiadała jej matka i to właśnie z nią została Katie. Jakby tego było mało w niedługim czasie, najlepsza przyjaciółka Katie umiera na atak serca. Świat dziecka kruszy się na miliony maleńkich kawałeczków.
Dla tak młodego człowieka skala tych zdarzeń jest ogromna, że zostawia w dziewczynce ślady, które bardzo ciężko jest zatrzyć. Pól po stracie bliskich osób staje się częścią życia Katie. Pogłębiające się myśli o śmierci zaczynają prześladować dziewczynkę coraz bardziej. Mówi otwarcie, że w wieku 16 lat odejdzie z tego świata. Dlaczego właśnie wtedy? Dlaczego w wieku 16 lat? I niestety na to pytanie nie znamy odpowiedzi. Pewnego wieczoru przed snem Katie mówi do mamy, Mamo, nie chcę dorosnąć, chcę zawsze być dzieckiem. Mama próbuje ją uspokoić i mówi, Katie, wszyscy musimy się zestarzyć. Niestety, ja nie. Odpowiada dziewczynka, co miała na myśli, dlaczego tak bardzo bała się upływającego czasu. Strach przed śmiercią staje się codziennością dziewczynki, która najwięcej czasu zaczyna spędzać w łóżku.
Boi się wychodzić z domu, ciągle powtarza, że każdy dzień przybliżają do końca. Końca czego? Życia? Matka widząc stan dziewczynki postanawia, że opuszczą miasto. I tak też się dzieje, moi drodzy. Razem z dziewczynką matka przeprowadza się do Las Vegas, a więc do najbardziej zaludnionego miasta w amerykańskim stanie, Nevada. Na świecie kojarzonym przede wszystkim z grami hazardowymi, zakupami oraz wyszukanymi restauracjami i luksusowymi hotelami. I właśnie tam Katie szukać ma spokoju, szukać ma również siebie. I jak się później okazuje, ten wyjazd zmienia Katie. Poznaje nowych ludzi w szkole, którzy z czasem stają się jej bliskimi przyjaciółmi. Coraz bardziej otwiera się na świat i ludzi, co bardzo cieszy jej mamę i potwierdza, że decyzja, którą podjęła była jak najbardziej słuszna.
Ale przed Katie bardzo ważny dzień, 16 urodziny, a więc data, której tak bardzo mocno się obawiała. Wracają najgorsze myśli i obrazy. Dziewczynka z całych sił próbuje te myśli pokonać. W dniu urodzin Katie wstaje z łóżka i biegnie do mamy. Mamo, mamo, udało się, dałam radę, mam 16 lat, ja żyję. Od tego dnia dziewczynka zaczyna jeszcze bardziej otwierać się na życie jej ludzi. Wychodzi coraz częściej z domu, spędza czas z przyjaciółmi, ma coraz więcej planów, marzeń, które w końcu zaczyna wierzyć. Ten entuzjazm, optymizm jest bardzo, bardzo ważny dla Katie. 23 czerwca wieczorem Katie wychodzi z domu, by kupić kolejną książkę, ponieważ czytanie staje się jej wielką pasją.
Sklep, do którego wybiera się Katie po książkę znajduje się bardzo blisko domu. Dlatego jej mama nie ma najmniejszego problemu z tym, żeby dziewczynka opuściła mieszkanie i poszła kupić książkę. Matka udaje się spać, ale o trzeciej w nocy, jak wspomina w wywiadzie, czuła się tak, jakby dostała uderzenie w głowę, ale nic nie widziała. Po tym poczuła pewnego rodzaju spokój, jakby coś w końcu się skończyło. Ale co miało się skończyć? Mimo tego dziwnego zdarzenia kładzie się spać dalej. I dopiero rano, kiedy wchodząc do pokoju Katie widzi, że tej nocy dziewczynka nie wróciła do domu, odczuwa narastające przerażenie. Skłasza zaginięcie na policję, a ta natychmiast rozpoczyna poszukiwania. Zdjęcie Katie zostaje rozwieszone w okolicy.
Po sprawdzeniu okolicznych sklepów i paragonów okazuje się, że ktoś o godzinie 23. 15 kupił książkę, a więc wszystko wskazywało by na to, że mogła być to Katie. Ale gdzie poszła dalej? Dlaczego nie wróciła do domu? Scenariusz z porwaniem na ulicy, która mimo późnej pory wciąż pełna była ludzi, wydaje się więc mało prawdopodobny. Nikt nic nie widział, nie słyszał żadnych śladów, które mogłyby okazać się punktem zaczepienia. Dopiero tak naprawdę 9 dni później geolog szukający kamieni, około godziny drogi od miejsca zamieszkania Katie Hobbs, znajduje ciało młodej dziewczyny. Jak się bardzo szybko okazuje, było to ciało zaginionej Katie. Na miejscu odkrywane są ślady opon, co może świadczyć o tym, że ciało dziewczynki zostaje tutaj przywiezione, ale również niedaleko ciała na dwóch kamieniach znaleziona zostaje krew.
Po przeprowadzonych badaniach okazuje się, że jest to krew zamordowanej. Prawdopodobnie sprawca bądź też sprawcy uderzali kamieniami tak długo, by pozbawić życia Katie. A więc najczarniejsze myśli i scenariusz, którym dziewczynka miała nie dożyć 16 urodzin, został przesunięty w czasie. 3 miesiące po urodzinach dziewczynka traci swoje życie, choć tak naprawdę podkreślić trzeba, że to nie utrata życia, a brutalne morderstwo, które zabiera młodej dziewczynie marzenia, plany, a przede wszystkim radość z życia, którą dopiero co odnalazła. W międzyczasie znalezione zostają listy, które dziewczynka pisała miesiąc przed swoimi urodzinami. Adresatem była rodzina Katie. Dziewczynka pisze w nich o tym, jak bardzo boi się 16 urodzin, jak bardzo boi się tego, że umrze, a jednocześnie chce podkreślić, że wszystkich bardzo kocha i że zawsze będzie kochać, gdziekolwiek teraz jest.
Prosi również o to, żeby nie smucić się po jej śmierci. Niestety cała rodzina bardzo mocno przeżywa śmierć dziewczynki, zwłaszcza mama, która widziała radość, jaką odnalazła Katie po przeprowadzce do Las Vegas. Po trzech miesiącach od zdarzenia na policję dzwoni mężczyzna. I tutaj również jest to bardzo dziwne, zagadkowe, ponieważ ten mężczyzna mówi, że widział przebieg całego porwania, podaje dokładne miejsce, dlatego też jego telefon jest bardzo poważnie brany pod uwagę. Według jego informacji dwóch mężczyzn porywa dziewczynkę i odjeżdżają w nieznanym kierunku. Mało tego, mężczyzna mówi, że zna tych ludzi. Jeden z nich nazywa się Robi. Podaje również tablice rejestracyjne, ale jak się później okazuje, podane przez niego numery nie istnieją w rejestrze.
Policja próbuje apelować o podobny kontakt i rozmowę z mężczyzną, ale niestety nikt się nie zgłasza. Po jakimś czasie morderstwo Katie zostaje powiązane z Michaelem Lockhartem, seryjnym mordercą. Jak się okazuje, mężczyzna jeździł niebieską Toyota i właśnie takie ślady również zostały znalezione na miejscu odkrycia ciała dziewczynki. W trakcie dochodzenia również wychodzi na jaw, że Michael Lockhart przebywał w restauracji blisko domu zamordowanej. Policja aresztuje go i oskarża o morderstwo 16-letniej Katie Hobbs. Michael Lockhart zostaje ostatecznie osądzony w Teksasie 9 grudnia 1997 r. i zostaje również stracony. Można również dodać, że Michael nigdy nie przyznał się do tego, czy działał sam, czy być może ktoś mu pomagał w dokonaniu tego brutalnego morderstwa.
Ja na koniec chciałbym podziękować wszystkim tym, którzy zdecydują się posłuchać tej jakże smutnej historii Katie Hobbs. Przepraszam za mój głos. Mam nadzieję, że w kolejnym materiale, który dla was przygotuję, będzie to brzmieć już o wiele lepiej. Pozdrawiam serdecznie. .
S K R Y B O T
Skrybot. 2023, Transkrypcje video z YouTube
Informujemy, że odwiedzając lub korzystając z naszego serwisu, wyrażasz zgodę aby nasz serwis lub serwisy naszych partnerów używały plików cookies do przechowywania informacji w celu dostarczenie lepszych, szybszych i bezpieczniejszych usług oraz w celach marketingowych.